UN DÍA MÁIS.

17 de maio, Día das Letras. Silencio ao meu redor. U-lo meu idioma falangueiro? De vacacións? Festa tamén para el? Hoxe non laboura? Non, eu quéroo vivo, na casa, cos amigos, no traballo, celebración diaria. Non, non hai lecer para a miña lingua, aínda ten moito polo que loitar.


Uxía Senlle éncheme o silencio coa canción "Vogar", do disco Danza das areas, musicando un dos poemas de Palabra no tempo de María Mariño. Estas dúas autoras atoparédelas na nosa biblioteca.

17 de maio, Día da Internet. Velaquí a miña dupla homenaxe: as palabras de María Mariño Carou neste blogue.
Tiven medo de vogar,
tiven medo da auga crara.
Anque fora cuns bos remos
anque fora na mar calma,
non vogaba!, non vogaba!

O medo xa non sei del.
Xa secou aquel mar longo.
E sin saber donde veu,
si é doutro ou é meu,
navego nun mar de fondo.
Palabra no tempo


5 comentarios:

Anónimo dijo...

Ti tamén es a palabra no tempo. Acaríñasnos coa túa voz e os teus agarimos en todos os nosos tempos.

TXARI dijo...

a verdade que a voz de ugía e a letra de maría marinho botan os pelos de punta...pena que os/as escritores/as a quen se lhe adica cada ano este día só se conhezan e pulen eses ano...

Anónimo dijo...

¡Que bonito poema! ¡... e que cansado vogar, ás veces!.
bemil

iolanda sm dijo...

Txari,para iso estamos nós, INCORDIANDO, coas nosas letras e os nosos fonemas. Desde esta Galiza síntome unida na lingua á Galiza que levades polo exilio.

iolanda sm dijo...

Tras unha dura singradura chegamos a porto. Descanso merecido; esforzo recompensado. Non canses de vogar, Bemil