Mozo lector, moza lectora:
Se te atreves a entrar na Biblioteca que hai no teu barrio, na túa escola ou na túa cidade, regresarás distinto e distinta, con luces inesperadas nos ollos, con faíscas novas no teu corazón.
Se xa entraches, e paras un segundo e percorres coa mirada os andeis, talvez te sobrecolla o silencio e a quietude que preserva a ese mundo, pero non te equivoques, nada máis lonxe da realidade, porque o silencio é unha das chaves do segredo e a quietude un engano para disuadir os que chegan sen confianza.
Se aínda conservas o valor e avanzas e tomas un libro, entón abriches a porta que te estaba agardando, xa non precisarás guía algún, ti só dirixirás os teus pasos, e nese momento desaparecerán as páxinas e as letras e no seu lugar xurdirán paisaxes insospeitadas.
Xa iniciaches a aventura: verás o xigante dun só ollo a piques de atrapar o inmortal Odiseo, ou o atribulado Raskolnikov debaténdose entre o crime e o castigo, ou acharás palabras para compartir a túa tristura e dicir con elas: “Podo escribir os versos máis tristes esta noite...”
Pero tamén che agarda un sabio incansable que, no medio do ágora, deterate para advertirche que só o que sabe que non sabe nada está no camiño da verdade, ou descubrirás verdades sinxelas, útiles para andar por casa: instrucións para dar corda a un reloxo, receitas para cociñar, planos para construír un reactor...Ata, se es paciente, desenmascararás a algún farsante e saberás quen é o verdadeiro Gran Irmán, ou cales son as auténticas Crónicas Marcianas...
Cando regreses da Biblioteca algo será distinto: no teu peto acharás dúas novas chaves do mundo: a curiosidade e o coñecemento. Agora nada pode deterte.
Ánimo, atrévete a entrar. Esa Biblioteca veciña garda celosamente as respostas ás túas mellores preguntas.
O autor do texto deste ano é
Eliacer Cansino e o cartel é da ilustradora Inés Vilpi.
-------------------------- o-------------------------
A biblioteca,
amado espazo de liberdade
Onde todas as palabras existen, estás ti comigo, aínda que xa non vaias ao meu carón.
Onde todos os libros habitan, tamén hai un oco habitable no que ti vives canda min.
Onde todas as historias, grandes ou pequenas, contadas ou cantadas, teñen cabida, a túa historia é unha máis das que fan que este mundo ula mellór.
Onde os bicos saben a papel.
Onde o papel ten a suavidade das caricias.
Onde o silencio está preñado de contidos.
Onde todo é posible entre catro paredes, porque a imaxinación verdadeira xamais será coutada con paredes...
Ai, no centro do corazón de todas as cousas,
onde latexa a túa risa cando un bo conto te fai rir,
onde brilla de emoción a túa ollada cando un poema te soubo emocionar,
onde tremes de medo, porque alguén desde o outro lado dunha páxina impresa che fala coa voz dos seres que asustan,
ou vibras de felicidade, porque nada faí máis feliz que sentirse repleto de vida, da propia e das alleas que chegan a nós para incorporarse á nosa pel e viaxarmos xuntos até o final...
ai, na biblioteca,
amado espazo de liberdade,
farei un niño pequerrecho,
un acocho morno,
un leito de agarimo,
onde ti,
meu ben,
saibas que te amo
con mentiras de mentira.
Porque non hai máis grande amor có de contar, debuxar e ler as palabras que son quen de recollernos a vida nun aceno. O aceno de pasar as páxinas dun libro e saber, pantrigo, que es ti quen me espera no capítulo seguinte dunha historia que, quizais, alguén teña un día que contar.
Pero esa, como sabes, xa será outra historia.
Xosé A. Neira Cruz
Noemí González é la autora do cartel.
Esperamos que che sexa de utilidade.
