"O tempo de ler, coma o tempo de amar, dilatan o tempo de vivir.
Se tivesemos que enfocar o amor desde o punto de vista do noso horario, ¿Quen se arriscaría a namorarse? ¿Quen ten tempo de estar namoriscado? ¿Pero quen viu nunca un namorado que non tivese tempo para amar?
Eu nunca tiven tempo de ler, pero, xamais, cousa ningunha puido impedir que rematase unha novela que me gustaba.
A lectura non forma parte da organización do tempo social; é, coma o amor, unha maneira de ser.
A cuestión non consiste en saber se teño tempo de ler ou non (tempo que, por outro lado, ninguén me pode dar) senón se eu me permito ou non, a felicidade de ser lector."
De un regalo maravilloso que recibí durante estos días.
Se tivesemos que enfocar o amor desde o punto de vista do noso horario, ¿Quen se arriscaría a namorarse? ¿Quen ten tempo de estar namoriscado? ¿Pero quen viu nunca un namorado que non tivese tempo para amar?
Eu nunca tiven tempo de ler, pero, xamais, cousa ningunha puido impedir que rematase unha novela que me gustaba.
A lectura non forma parte da organización do tempo social; é, coma o amor, unha maneira de ser.
A cuestión non consiste en saber se teño tempo de ler ou non (tempo que, por outro lado, ninguén me pode dar) senón se eu me permito ou non, a felicidade de ser lector."
De un regalo maravilloso que recibí durante estos días.
4 comentarios:
¿Y la imagen, Antonio, de dónde procede? Porque es preciosa.
Hola Elisa !!
Es una campaña de fomento del correo postal que se realizó en Australia; sí, es preciosa.
Hola Antonio!
Son Julián dende a outra beira da estrada, como sempre. Me permito facer unha cita no "cadernodhistoriacontemporanea" desta fermosa entrada: a imaxe e o texto.
Que pases un bo verán. Recordos a Cristina tamén.
Julián Ferrer
Grazas Julián, unha aperta e boas lecturas !!
Publicar un comentario