DISCE UT SEMPER VICTURUS, VIVE UT CRAS MORITURUS(vía Google Operating System)
Señora Azul
Revisando mi Twitter me encuentro con esta maravilla (vía bonhamled)
Año 1974 (aquellos maravillosos años !!) primer disco de Cánovas, Rodrigo, Adolfo y Guzmán. Aunque ellos reconocieron que compusieron Señora Azul pensando en los críticos musicales de la época, muchos han querido ver una crítica muy clara contra el franquismo, la censura y la mediocridad de determinados estilos de vida.
Señora azul, que sin contemplación,
desde la cima de tu dignidad
vas a imponer tu terca voluntad
y con tu opinión medir nuestro criterio.
Señora azul, que ciega la razón,
dejas sentir tu olímpico desdén,
es sugestión tu alarde de saber,
tu realidad es sólo confusión.
Tú no puedes apreciar con propiedad
el color de la cuestión,
porque desde la barrera sueles ver
toros que no son y que parecen ser.
Señora azul, de vicio criticón,
sin dar la talla de profesional.
Señora azul, ¡qué lastima nos das!
La mediocridad está en tu corazón.
Tú no puedes apreciar con propiedad
el color de la cuestión,
porque desde la barrera sueles ver
toros que no son y que parecen ser
Señora azul.
Señora azul, que sin contemplación,
desde la cima de tu dignidad
vas a imponer tu terca voluntad
y con tu opinión medir nuestro criterio.
Señora azul, sabemos tu intención,
la frustración que te hace obrar así.
Señora azul, ¡qué lastima nos das!
La mediocridad está en tu corazón.
(Rodrigo García)
También de C.R.A.G. Solo pienso en ti
Año 1974 (aquellos maravillosos años !!) primer disco de Cánovas, Rodrigo, Adolfo y Guzmán. Aunque ellos reconocieron que compusieron Señora Azul pensando en los críticos musicales de la época, muchos han querido ver una crítica muy clara contra el franquismo, la censura y la mediocridad de determinados estilos de vida.
Señora azul, que sin contemplación,
desde la cima de tu dignidad
vas a imponer tu terca voluntad
y con tu opinión medir nuestro criterio.
Señora azul, que ciega la razón,
dejas sentir tu olímpico desdén,
es sugestión tu alarde de saber,
tu realidad es sólo confusión.
Tú no puedes apreciar con propiedad
el color de la cuestión,
porque desde la barrera sueles ver
toros que no son y que parecen ser.
Señora azul, de vicio criticón,
sin dar la talla de profesional.
Señora azul, ¡qué lastima nos das!
La mediocridad está en tu corazón.
Tú no puedes apreciar con propiedad
el color de la cuestión,
porque desde la barrera sueles ver
toros que no son y que parecen ser
Señora azul.
Señora azul, que sin contemplación,
desde la cima de tu dignidad
vas a imponer tu terca voluntad
y con tu opinión medir nuestro criterio.
Señora azul, sabemos tu intención,
la frustración que te hace obrar así.
Señora azul, ¡qué lastima nos das!
La mediocridad está en tu corazón.
(Rodrigo García)
También de C.R.A.G. Solo pienso en ti
Xoldas, Roteiros, Xuntanzas Gastronómico-Plambeiras e... Webquest!!!
Os GBI (Biblioafonso, A Nosa Biblioteca e O Segrel do Penedo) non só sabemos írmonos de xolda, visitar Bibliotecas Escolares, acudir a todas as Xuntanzas Gastronómico-Plambeiras… Este tipo de actividades facémolas ás mil marabillas. E para mostra, aquí tedes unha pequena presentación de tan só 25 segundos.
Pero é que ademais, e de cando en vez, só moi de cando en vez, que conste, poñémonos a currar, pero só unha miaxiña…
E nesta ocasión queremos traervos aquí o produto do noso último traballo colaborativo.
Unha webquest sobre X. M. Álvarez Blázquez, autor a quen se lle adica este ano o Día das Letras.
Botádelle unha ollada e se vedes que vos pode ser útil co voso alumnado pois xa sabedes, é toda vosa.
Os GBI estamos encantadísimos de poder compartir con todos vós o froito de tantísimas horas de duro traballo cheo de noites de pouco durmir, días sen sair, amigos sen visitar e montóns de libros fantásticos sen poder ler…. En fin, toda unha penuria!!!
E como somos tan, pero tan xenerosos, estamos dispostos a que non pasedes polas mesmas penalidades.
Que somos así, de natureza solidaria, colaborativa…. podedes seguir engadindo todos os calificativos marabillosos que se vos ocorran (non temos avóas, que lle imos facer!)
Ah, esquecíamonos do máis importante, a ligazón a tremendo traballo!!!!
Tamén nos outros GBI Blogues:
Biblioafonso
O Segrel do Penedo
Pero é que ademais, e de cando en vez, só moi de cando en vez, que conste, poñémonos a currar, pero só unha miaxiña…
E nesta ocasión queremos traervos aquí o produto do noso último traballo colaborativo.
Unha webquest sobre X. M. Álvarez Blázquez, autor a quen se lle adica este ano o Día das Letras.
Botádelle unha ollada e se vedes que vos pode ser útil co voso alumnado pois xa sabedes, é toda vosa.
Os GBI estamos encantadísimos de poder compartir con todos vós o froito de tantísimas horas de duro traballo cheo de noites de pouco durmir, días sen sair, amigos sen visitar e montóns de libros fantásticos sen poder ler…. En fin, toda unha penuria!!!
E como somos tan, pero tan xenerosos, estamos dispostos a que non pasedes polas mesmas penalidades.
Que somos así, de natureza solidaria, colaborativa…. podedes seguir engadindo todos os calificativos marabillosos que se vos ocorran (non temos avóas, que lle imos facer!)
Ah, esquecíamonos do máis importante, a ligazón a tremendo traballo!!!!
Tamén nos outros GBI Blogues:
Biblioafonso
O Segrel do Penedo
Hoy nos dejó Arthur C. Clarke
Sir Arthur Charles Clarke ha fallecido en su casa de Sri Lanka.
El conocido autor de 2001: Una odisea espacial (1968) desarrolló una extensa obra de divulgación científica y de ciencia ficción.
"Cualquier tecnología suficientemente avanzada es indistinguible de la magia"
En 1945 describió con gran precisión el concepto de los satélites geoestacionarios de telecomunicaciones. Cuando posteriormente se desarrolló convenientemente esta tecnología, la orbita situada a 35.786,04 kilómetros de altura donde operan fue conocida como el cinturón de Clarke.
En 2001 y en su honor por la visión de la exploración espacial que reflejaba en sus obras, la NASA le pone nombre al vehículo espacial encargado de buscar pruebas de la existencia de agua y actividad volcánica en la superficie de Marte, 2001 Mars Odyssey.
Ver también 2001: Una odisea del espacio, la película de Stanley Kubrick.
(vía TechCrunch)
Lexisum
Una manera rápida, sencilla y agradable de acceder a los contenidos de la Wikipedia. Rápida porque va ofreciendo resultados mientras introduces la palabra, sencilla porque se reduce a una caja de búsqueda con enlaces a los artículos originales y agradable porque es un entorno configurable que incluso nos permite variar el estilo de impresión.Lexisum
(vía Genbeta)
Tiempo de viajar
Un anuncio con música de Gustavo Santaolalla (Diarios de motocicleta, Brokeback Mountain, Babel, Amores perros, El Dilema...)
(vía isopixel)
Los cambios ocurren
Did You Know? es un vídeo que ya colgamos en el blog en junio de 2007. Tiene su origen en una presentación en Powerpoint realizada en 2006 para estudiantes de secundaria en Denver, Colorado.
Las distintas versiones que se han hecho desde entonces han sido visionadas por más de once millones de personas.
Ahora os traemos la del Instituto Santo Tomás de Aquino de Buenos Aires, con una voz neutra de sintetizador.
(vía Microsiervos)
La importancia de la Wikipedia
Wikipedia (página de acceso, inglés), 141.716.220 visitas durante el mes de febrero.Artículos concretos:
Barack Obama 2.625.243 visitas.
John McCain 1.614.941 visitas.
Hillary Clinton 646.899 visitas.
Todos sabemos que Wikipedia no es la fuente de información definitiva, sino la oportunidad para una primera aproximación o, en otros términos, lo que siempre fue la enciclopedia familiar de referencia, esa fuente que todo el mundo tiene en casa al alcance de la mano. Antonio Lafuente.
Roteiro polas Bibliotecas Escolares (III)
Tras o magnífico xantar previo a calquera inspección do GBI (Grupo de Bibliotecas Interdisciplinar Intercentros), o pasado mes, os roteiros polas bibliotecas escolares galegas, compartiron unha tarde con Dona Carmen Loriga. Ademais de rendirlle admiración e pleitesía por aquel premio acadado hai xa varios anos (unha minucia de nada de 36.000 euros) e que a ela non lle gusta que llo lembremos, ademais de discutir de problemas varios dos centros, inspeccionamos a fondo a BIBLIOTECA UXÍO NOVONEYRA do IES ÁNXEL CASAL da Coruña.
Unha biblioteca pode ser vista con moitos ollos. Cos ollos materialistas, e, entón, diríamos “que biblioteca tan fantástica” (ou mellor dito “isto é unha biblioteca!”). Cos ollos informáticos, para dicir “un equipamento insuperable!”. Con ollos documentais: “que fondo tan completo, equilibrado e variado!”. Mais cos ollos docentes só podemos dicir “que bibliotecaria tan magnífica!”.
Todos e todas sabemos a importancia das persoas e, sen dúbida, en moitas ocasións ao pensar en bibliotecas escolares as relacionamos coas persoas que coordinan, cos equipos humanos de cada unha. Pero no caso do IES Ánxel Casal non é que a súa bibliotecaria liderara no pasado un proxecto que deu lugar aos froitos que todos coñecemos, recoñecemos e admiramos, senón que Carmen Loriga, analizando no día a día o comportamento e as necesidades dos seus usuarios e usuarias, ten xa na cabeza o deseño da biblioteca que ten que ser no futuro inmediato. Un espazo en continua mutación, que permanentemente se adapte ás novas necesidades e usos. A capacidade de tratar de adiantarse aos tempos é impresionante. Con Carmen Loriga nunca se chegará tarde a nada. PARABÉNS.
Outros Roteiros:
Tamén nos outros GBI Blogues:O Segrel do Penedo
Biblioafonso
Cambio la imagen de mi perfil
Esta será la imagen que tendrá mi perfil en todas la herramientas de la web 2.0 que utilizo, lo vi en el blog de Sonia Blanco.
Aplicación en línea para PDF
Con PDFHammer puedes modificar cualquier archivo PDF, eliminar páginas, cambiar el orden, fusionarlo con otro PDF. Y todo en línea y sin necesidad de registro.Luego, ya sabes que puedes presentarlo de una forma elegante.
(vía wwwhat´s new)
8 DE MARZO - DÍA DA MULLER
¿Ata cando?
Balbina vive nunha aldea pequena moi perto de Compostela. Érguese moi cedo. Mentres Manuel e o neno durmen, ela alista os animais, prepara a pota da comida que deixará cocendo toda a mañá co lume baixiño e fai o almorzo.
Levanta ó neno e prepárao para ir á escola.
Érguese Manuel, almorza e prepara o tractor para marchar.
Botan a mañá traballando nas leiras.
Ó mediodía volven á casa. Balbina pon a comida na mesa e comen. Despois de comer, o neno marcha para a escola, Manuel vai botar unha siesta e Balbina, despois de recoller a cociña vai ó río: lava, pon a roupa ó clareo se non chove… Cando volve á casa Manuel xa se ergueu, prepáranse e van traballar a outras leiras.
Volven coa tardiña. O neno xa chegou e está xogando. Manuel aséase e vai á lareira de Alfredo, o veciño, a saber das novidades.
Balbina muxe as vacas e acomoda os outros animais. Fai de cear mentres axuda a José Manuel cos deberes. Cean todos xuntos. O neno déitase. Manuel pónse a ver a televisión e Balbina tamén, mentres repasa unhas pezas de roupa que recolleu hoxe do tendal.
Esta historia é real e tódolos personaxes tamén.
Para Balbina, e para tódalas balbinas que , mentres facían todo esto non podían abrir unha conta no banco sen o permiso do marido, nin quitar o pasaporte…. A tódalas mulleres que non pudieron votar a Constitución española porque non tiñan vinteún anos e viron como os seus compañeiros de dazaoito sí o facían.
¿por canto tempo, aínda balbinas?
A Muller Galega do Século XXI
(Clica na imaxe para ver o álbum)
(Clica na imaxe para ver o álbum)
A Muller Galega de principios do Século XX
Traballo colaborativo dos Blogues das Bibliotecas Escolares Galegas en prol da Igualdade.
Se te queres unir a esta iniciativa tes o código nesta ligazón.
IMOS CONTAR MENTIRAS!!!
Imos contar mentiras...
Ou non.
Soñamos con que algún día nada disto sexa unha triste realidade. Con que homes e mulleres sexan exactamente iguais e gocen exactamente dos mesmos dereitos. Con que non haxa nin unha soa muller que sexa violada polo simple feito de selo. Con que non existan os burkas, nin os medos. Con que o traballo doméstico sexa realizado por dúas persoas e non por unha. Con que os salarios sexan exactamente os mesmos. Con que as oportunidades sexan as mesmas. Con que non haxa unha soa muller que teña medo a ser nai por non quedar sen traballo. Con que non existan diferenzas.
Cando teñamos unha sociedade, un planeta inequívocamente solidario, no futuro pensarán que nada disto é real.
Home e muller, ombreiro con ombreiro, sorriso con sorriso, loitando porque a atmósfera sexa máis respirábel.
Traballo colaborativo dos Blogues das Bibliotecas Escolares Galegas en prol da Igualdade.
Mulleres na arte, na literatura, na loita pola igualdade...
Mulleres e arte (vía Mesturas)
A Muller na Literatura Española ata o S. XIX (vía Osegrel do Penedo)
Rita Levi-Montalcini, loitadora pola igualdade (vía Hora de ler)
Traballos colaborativos dos Blogues das Bibliotecas Escolares Galegas en prol da Igualdade.
Se te queres unir a esta iniciativa tes os códigos necesarios nas distintas ligazóns dos artígos.
A Muller na Literatura Española ata o S. XIX (vía Osegrel do Penedo)
Rita Levi-Montalcini, loitadora pola igualdade (vía Hora de ler)
Traballos colaborativos dos Blogues das Bibliotecas Escolares Galegas en prol da Igualdade.
Se te queres unir a esta iniciativa tes os códigos necesarios nas distintas ligazóns dos artígos.
10 Mulleres de Cine no Século XXI
O cabo dalgúns anos quen queira ter unha idea de como era a sociedade do 2008 e que papel tiña a muller nela terá que votar mán do cine.
Hoxe, anticípándonos aos acontecementos, propoñemos: dez miradas ao mundo fiminino a través de dez historias que nos mostran diferentes etapas das súas vidas.
Empezaremos por ver a aquelas que se incorporan o mundo, pero pola vía da adopción e vindo de lonxe en La pequeña Lola.
Empezaremos por ver a aquelas que se incorporan o mundo, pero pola vía da adopción e vindo de lonxe en La pequeña Lola.
Votaremos unha ollada a aquelas nenas que difrutan unha infancia chea de comodidades e o mesmo tempo chea de histerismo, falamos de Pequeña Miss Sunshine.
Moitas mulleres procedentes de outras culturas, por adopción ou emigración, deben loitar na súa xuventude por compatibilizar as súas tradicións co seu contorno e iso e o que fan en Quiero ser como Beckhamn. E seguindo co inevitable e marabillosa mestizaxe que nos invade, asistiremos a ruptura de tópicos que nos amosan en Las mujeres de verdad tienen curvas.
Pasada a xuventude: toca a vivir, e se non se dan as cousas como se soñaron e preciso poñerse á tarefa e tratar de cambialo todo e iso é o que fai Amelie.
Outras ven truncados os seus anhelos antes de poder cambialos, pero tratan de deixarnos un mundo mellor , como a protagonista de Mi vida sin mí.
En cualquera caso , a consigna e vivir dignamente e iso é o que tratan de facer as mulleres de Mataharis.
Claro que hai cousas que non cambian e os violentos
inimigos da convivencia e a igualdade fan das súas en
Te doy mis ojos.
inimigos da convivencia e a igualdade fan das súas en
Te doy mis ojos.
Pero como dicía unha consigna: podedes arrincar as flores, pero non impediredes a chegada da primavera. Vemos isto no mundo que se inventa a granxeira de La suerte de Emma.
E acabamos cunha dura visión da idade madura en Diario de un escándalo. Que se ben non nos mostra un gran exemplo de vida si nos invita a una profunda e última reflexión.
Buscade estas películas nas bibliotecas, nas tendas ou mesmo nas carteleiras e gardádeas na memoria. Veredes como nuns poucos anos convírtense en documentos de vida deste 2008.
Traballo colaborativo dos Blogues das Bibliotecas Escolares Galegas en prol da IGUALDADE.
Se te queres unir a esta iniciativa tes o código nesta ligazón.
Maruja Mallo: A Gran Transgresora do 27
Poucos saben que a soberbia triloxía formada por Lorca, Buñuel e Dalí, de sobra coñecida por todos, foi en realidade un cuarteto. Quen era esa cuarta figura, estrañamente silenciada pola historia? Por que foi relegado ao esquecemento o seu nome? Maruja Mallo foi, sen lugar a dúbidas, unha pintora xenial, á que unha suma de adversidades históricas e prexuízos sociais negaron de xeito insólito o recoñecemento que merece.A súa peripecia vital é a de quen irrompeu na escena artística madrileña dos anos vinte decidida a romper os estereotipos e os moldes que encorsetaban tanto a arte coma as mulleres, condenadas a desempeñar o papel exclusivo de fieis esposas e lánguidas amas de casa. Os seus extravagantes atuendos, o seu desenfado, as súas correrías noturnas da man de Dalí e dos seus compañeiros da Residencia de Estudantes por un Madrid sacudido polo impacto do cine, do jazz e das ideas máis radicais, así coma o seu xogo deliberado coa ambigüidade sexual, converteron a esta moza galega, miúda e fráxil, nun emblema temperán da liberación feminina. Pero pagou a súa ousadía. En 1937 viuse obrigada a exiliarse a Arxentina, de onde voltou vinte anos despois, só para comprobar que os escándalos asociados ao seu nome remataran desdebuxando a súa verdadeira fisonomía e por eclipsar a portentosa valía da súa obra.
Nada en Viveiro no ano 1902, a profesión do seu pai -funcionario de aduanas- levouna a residir en distintas provincias españolas até a definitiva instalación da familia en Madrid en 1922. Ingresa na Academia de Belas Artes e empeza a relacionarse coa nova xuventude de poetas e artistas que irrompen na escena española. Coñece a Salvador Dalí e á poetisa Concha Méndez, que a introducen no círculo da Residencia de Estudantes, onde estreita lazos de amizade e camaradaría con Lorca, Buñuel e con Rafael Alberti, co que mantén unha relación amorosa importante e longo tempo silenciada tanto na súa biografía como na do poeta. Concha Méndez e Maruja pasearon por Madrid como mulleres modernas e emancipadas, manexando bicicletas, facendo deporte, asistindo aos cafés, a eventos literarios ou a verbenas populares. Nestes anos, Maruja crea a súa propia linguaxe artística, atenta aos ecos das distintas vangardas que empezan a chegar a España -futurismo, surrealismo, cine- e cos ollos abertos á arte popular. Mestura todo coa súa particular interpretación.
En 1928 Ortega y Gasset bríndalle os salóns da Revista de Occidente para realizar a súa primeira exposición. O debut estivo arroupado por comentarios e recensións de prensa, referendado por intelectuais e pola alta sociedade madrileña fascinada por aquelas combinacións de elementos festivos e burlescos, pola alegría da cor, as distorsionadas composicións das súas verbenas e polas atléticas mulleres que protagonizan as súas estampas deportivas.
A finais de 1928 pasa por unha inflexión e un acercamento particular cara ao surrealismo froito dos seus avatares persoais e da relación que establece con Alberto Sánchez e Benjamín Palencia. Baixo o nome da Escuela de Vallecas percorrerán as paisaxes desapracibles e duras que rodean Madrid, as zonas finais do urbano e o inicio do contorno rural. Até 1931 explora este tipo de paisaxes que darán lugar á serie "Cloacas e campanarios".
No 1931 viaxa a París onde expón a súa obra. Numerosos intelectuais e artistas como Picasso e André Bretón visitan e acollen con entusiasmo a mostra. O seu regreso a Madrid, a finais de 1932, supón un novo xiro no seu estilo. As súas novas series "Arquitecturas minerais", inspiradas en pedra, e "Arquitecturas vexetais", poboadas por estrañas froitas, son teas que aínda que manteñen a sobriedade cromática someten agora as súas formas a esquemas xeométricos. Durante esta época combina o seu traballo artístico cunha intensa actividade de compromiso coa República.
Previo ao estalido da Guerra Civil, no 1936, realiza una obra clave para o período artístico que desenvolverá ao outro lado do Atlántico: "La sorpresa del trigo". Este cadro mural, primeiro da serie "La religión del trabajo", presidirá a súa derradeira exposición en España, promovida polo grupo ADLAN. A Guerra Civil sorpréndea en Galicia, onde permanece até 1937, marchando a Bos Aires onde é recibida como unha artista de renome. Dará numerosas entrevistas e conferencias, escribe artigos e realiza a súa obra pictórica "Arquitectura humana". Seguirá traballando en lenzos que compoñen un amplo ciclo dedicado a dous temas principais: o mar e a terra. Realiza varias series: "Retratos bidimensionais" sobre rostros femininos de fronte e perfil, imaxes planas e prototípicas; "Bailarinas"; "Máscaras"; esquemáticos debuxos reunidos en "Arquitecturas" e, finalmente, "Naturezas vivas", variacións sobre estraños seres zoomórficos inspirados na xeoloxía e na fauna sudamericana. Estas últimas son unha serie de gravados, debuxo e óleo que se alongan até o ano 1960, cando decide voltar a España.
A súa obra é cada vez máis valorada por galeristas e críticos, especialmente a crítica española máis nova, que ve nela a encarnación dunha vangarda ocultada polo franquismo. Tras a morte de Franco chégalle o recoñecemento total; a súa culminación podería establecerse na Medalla de Ouro de Belas Artes, no ano 1982, e na exposición antolóxica que en 1993 lle dedica o Centro Galego de Arte Contemporánea. Para entón Maruja está xa moi enferma. Morre o 6 de febreiro de 1995 na residencia de anciáns Menéndez Pidal de Madrid.
Para saber máis:
Biografía en Cutlura galega feita pola catedrática de historia da arte contemporánea Mª Luisa Sobrino
Biografía en Wikipedia
En Ciudad de Mujeres
Entrevista a J.L. Ferris autor da última monografía editada sobre M. Mallo
Bibliografía
GÓMEZ DE LA SERNA, R., Maruja Mallo, Buenos Aires, Losada, 1942.
MARUJA Mallo, Madrid, Galeria Guillermo de Osma, 1992
VIDAL, C., Maruxa Mallo. Vigo, A nosa terra, 1999
MARUJA Mallo, Santiago de Compostela, Xunta de Galicia, Consellería de Cultura, 2003. FERRIS, J.L., Maruja Mallo. La gran transgresora del 27, Madrid,Temas de hoy, 2004, (Biografías).
Traballo colaborativo dos Blogues das Bibliotecas Escolares Galegas en prol da Igualdade. Se te queres unir a esta iniciativa tes o código nesta ligazón.
Picnik
Una herramienta ya conocida para la edición en línea de imágenes, que ahora amplía todas sus funcionalidades a la opción gratuita.
Además podemos integrarla fácilmente con Flickr o incluso con Picasa Web Albums, que se ha puesto de moda entre las bibliotecas escolares.
Picnik
(vía Genbeta)
Pedro y el lobo
Oscar 2008 en la categoría de mejor corto de animación.
Online Videos by Veoh.com
La Wikipedia nos cuenta que Pedro y el lobo es una composición de Serguéi Prokófiev (1891-1953) escrita tras su regreso a Rusia en 1936.
(vía Vecindad Gráfica)
Online Videos by Veoh.com
La Wikipedia nos cuenta que Pedro y el lobo es una composición de Serguéi Prokófiev (1891-1953) escrita tras su regreso a Rusia en 1936.
Stalin había ordenado que el arte debía reflejar los ideales comunistas y que la música debía ser sencilla e inteligible. Prokofiev, un niño prodigio y enfant terrible, probablemente escribió esta pieza en clave sarcástica. No obstante, desde su estreno tuvo un gran éxito no sólo entre los niños de todo el mundo, sino también entre los adultos.
Se trata de una pieza en la que diferentes instrumentos de la orquesta representan los distintos personajes del cuento infantil y resaltan las palabras del narrador. El Pájaro sería la flauta; el Pato, oboe; el Gato, clarinete; el Abuelo, fagot; el Lobo, 3 trompas; Pedro, orquesta de cuerdas, los Cazadores, timbales y bombo.
Pedro y el Lobo en IMDB.(vía Vecindad Gráfica)
Suscribirse a:
Entradas (Atom)